เขาอยากปกปิดความลุกลี้ลุกลนของตัวเอง แต่ว่าคำพูดที่พูดออกมานั้นกลับขายเขา ต้องตัดสินใจดีแน่นอนอยู่แล้ว ตั๋วเครื่องบินก็ซื้อแล้ว จงเหยียนซีหัวเราะเล็กน้อย "ใช่แล้ว สองสามวันนี้ขอบคุณสำหรับการดูแลของคุณนะ" ซงเกันเม้มปาก ลังเลอยากจะพูด กลับไม่รู้ควรจะพูดอะไรดี โน้มน้าวให้เธออยู่ต่อ ก็ไม่มีเหตุผล "เครื่องบินรอบกี่โมง?
อยากได้ลูกชายนาย ง่ายๆ มอบหุ้นที่เหลือมาให้ฉัน ฉันจะคืนลูกชายให้นาย" ก่อนหน้านี้จงหยุนเฉียงไม่กล้าทําเช่นนี้ เป็นเพราะเขากลัวจงฉีเฟิง ให้ใครมาสะกดจิตเขาก็ไม่กล้ามีความคิดเล่นเล่ห์ ทว่าตอนนี้ไม่เหมือน กัน จงฉีเฟิงตายไปแล้ว!
ยิ่งซงเก้นไม่ถอนหายใจ เธอก็ยิ่งอยากทำให้จงเหยียนซีต้องอ้บอายขายหน้า "ถ้าหากเธอไม่เป็นอะไรเลย แล้วมีคุณสมบัติอะไรมายืนร่วม งานเลี้ยงองค์หญิงข้างกายคุณล่ะค่ะ? " ซงเก้นหรี่ตาลง คราวนี้ จงเหยียนซีดึงแขนเสื้อของซงเกันเบา ๆ พูดด้วยน้ำเสียงต่ำ "เธออยากให้ฉันดีดเปียโนใช่ไหมคะ? " เมื่อกี้เธอเห็นผู้หญิงคนนี้ไปทางเปียโนข้างบนที่อยู่ไกลนัก เหมือนต้องการให้เธอไปเล่น ซงเก้นกำมือแน่น "อืม……" "อย่างนั้นฉันไปดีกว่าค่ะ" ซงเก้นพูดยังไม่ทันจบ เธอก็เอ่ยปากพูดอีกครั้งแล้ว เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนี้มีเจตนา ถ้าหากเธอไม่ไป ซงเก้นอาจจะต้องขัดแย้งกับหล่อน เธอไม่อยากสร้างปัญหาแบบนี้ ให้ซงเก้น เธอเดินไปอย่างสุขุมเยือกเย็น เธอไม่ได้เรียนเปียโนมาตั้งแต่ประถม จำได้ว่าหลังจากเข้าม.
กวนจิ้งแอบจินตนาการภาพจงจิ่งห้าวถูกปฏิเสธในเมื่อคืน เลยอดยิ้มไม่ได้ "ยิ้มอะไร? "จงจิ่งห้าวลุกขึ้นมานั่ง "เปล่าครับ"กวนจิ้งรีบเก็บอาการ โดยทำหน้าจริงจังแล้วพูด"ประธานจงครับ คุณได้รับบาดเจ็บได้ยังไงครับ? แฮ่มๆ——ใช่คุณหลินทำหรือเปล่าครับ? " "……" จงจิ่งห้าวหน้าห้อย"ไสหัวไปไกลๆเลย! ไปเอาเสื้อผ้ามาให้ฉันชุดนึง" นี่เขาถูกปฏิเสธจริงงั้นหรอ? กวนจิ้งอยากจะหัวเราะ อยากจะเห็นหน้าตาตอนจงจิ่งห้าวกินแห้วจัง ยังมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธเขา? แม่เจ้า นี่มันช่างมหัศจรรย์จริงๆ แต่เสียดายที่เขาไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ เสียดายจริงๆที่ไม่ได้เห็น จงจิ่งห้าวเปิดผ้าห่มลงจากเตียง บนตัวใส่แค่กางเกงตัวเดียว ท่อนบนมีผ้าก๊อซพันแผลพันเอาไว้ เดินเข้าไปหากวนจิ้งอย่างอารมณ์ร้าย"น่าขำมากเลยหรอ? "
มีคนบอกว่าเด็กคนนี้ไม่ชอบคนจนรักคนรวย แต่ไม่ใช่เลย มีผู้เชี่ยวชาญบอกว่า เด็กใส่ใจใครสักคน ก็จะยิ่งเรียกร้องเขามากขึ้น ที่เด็กบอกว่าสะอาด ไม่ได้อยากให้เธอใส่หรูหราแค่ไหน แต่เป็นสะอาด ภาพลักษณ์ของแม่ที่อยู่ในสายตาของเด็กอายุไม่กี่ขวบเท่ากับภาพลักษณ์ของบ้าน ถ้าเธอไม่จัดแต่ง แล้วที่บ้านจะสะอาดไปถึงไหนล่ะ? ผู้หญิงที่รักสะอาดกับรู้จักแต่งตัว ไม่เพียงแต่ตัวเองจะมีความมั่นใจ ลูกเองก็จะมั่นใจขึ้นในสภาพแวดล้อมแบบนี้ กล้าที่จะแสดงออก "หม่ามี๊สวย อ้วนแล้วก็สวย" ในตาของจงเหยียนเฉินและจงเหยียนซี หม่ามี๊ของพวกเขาสวยที่สุดแล้ว พวกเขาโตมาขนาดนี้ ยังไม่เคยเห็นเธอกินอ้วนมาก่อนเลย หลินซินเหยียนยิ้มแล้วขยี้หัวของพวกเขา "สามีของคุณไม่ได้มาหรอ?" อาจารย์ท่านหนึ่งที่เย็บปักถักร้อยอยู่ๆ ก็ถามขึ้น ปกติหลินซินเหยียนก็อยู่ที่โรงงานทอผ้า ช่วงวันอาทิตย์เด็กทั้งสองคนก็จะมาบ้าง แต่ไม่เคยเห็นสามีของเธอเลย สงสัยเกี่ยวกับสามีของเธอก็เลยถาม ผู้หญิงคนหนึ่งพาเด็กทั้งสองคนต่อสู้อยู่นอกบ้าน และยังท้องอีกด้วย สามีของเธอก็ไม่เป็นห่วงเลยหรอ?
คิดไปคิดมาเธอตัดสินใจว่าจะลองถามความสัมพันธ์ระหว่างซงเก้นกับผู้หญิงคนนี้สักหน่อย อย่างไรเสีย ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินเขาคบกับใคร หรือว่ามีผู้หญิงที่ชอบเลย "วันนี้ทำให้ฉันเหนือความคาดหมายเล็กน้อย คุณพาคุณผู้หญิงที่งดงามขนาดนี้มาท่านหนึ่งด้วย ไม่ทราบว่าเธอกับคุณมีความสัมพันธ์อะไรกันคะ? ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยพบเจอ หรือเคยได้ยิน เลย? " อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ ซงเก้นพูด "เพื่อนทั่วไปครับ" "อย่างนั้นเหรอคะ? " สราญจาแสดงออกชัดเจนว่าไม่เชื่อ ตอนที่พูดอยู่ สายตาของเธอก็หยุดอยู่ที่เครื่องประดับชุดนั้นที่จงเหยียนซีสวมอยู่ "เท่าที่ฉันรู้ว่า นี่ป็นเพชรที่ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นของคฤหาสน์มูติชาพวกคุณ ได้ยินว่ามีเพียงคุณผู้หญิงของคฤหาสน์มูติชาถึงจะสามารถสวมใส่ได้ คุณบอกฉันมาสิ พวกคุณเป็นเพื่อนทั่วไป ไม่ ได้กำลังหลอกฉันจริง ๆ1? "
จงจิ่งห้าวบาดเจ็บ? เป็นไปได้ยังไงครับ? เห็นชัดว่ากวนจิ้งไม่เชื่อ หลินซินเหยียนไม่มีเวลาพูดเรื่องไร้สาระกับเขา"ถ้าไม่เชื่อ นายก็ไปดูเอง ฉันจะกลับแล้ว" พูดจบ หลิยซินเหยียนก็เปิดประตูออกไปเลย กวนจิ้งยืนอยู่ข้างเตียงเดินไปมาอยู่สองรอบ ก็ยังรู้สึกประหลาดใจว่าจงจิ่งห้าวบาดเจ็บได้ยังไง? สุดท้าย ความอยากรู้อยากเห็นก็อยู่เหนือกว่าเหตุผล เขายื่นมือจะไปเปิดผ้าห่มของจงจิ่งห้าวออก อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่แล้ว เขายังไม่ทันจะเปิด ผู้ชายที่ทีแรกหลับตาอยู่ ลืมตาขึ้นทันที"นายจะทำอะไร? " กวนจิ้ง"……" "เออ——ผม ผมได้ยินว่าคุณได้รับบาดเจ็บ……" จงจิ่งห้าวตบมือเขาออก แล้วมองดูรอบๆห้อง มีแค่เขาคนเดียว เลยขมวดคิ้วขึ้นจนแน่น ผู้หญิงคนนั้นล่ะ? กวนจิ้งดูออกว่าจงจิ่งห้าวกำลังสงสัยอะไรเลยถาม"คุณกำลังหาคุณหลินใช่มั้ยครับ? " จงจิ่งห้าวเงียบ เหมือนยอมรับ "ตอนเช้าเธอโทรมาหาผม แล้วเธอก็ไปเลยครับ"กวนจิ้งพูดจบแล้วยังคงจ้องเขาอย่างประหลาดใจ เห็นชัดว่าเมื่อคืนหลินซินเหยียนอยู่ที่นี่ หรือว่าจงจิ่งห้าวใช้กำลังขืนใจเธอ พอหลินซินเหยียนต่อต้าน เลยแทงเขาจนได้รับบาดเจ็บ? กวนจิ้งยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าความเป็นไปได้นี้สูงมาก ถูกผู้หญิงแทงจนบาดเจ็บ?
แม้ว่าเขาใช้ประโยคคำถาม แต่ว่าเอ่ยด้วยน้ำเสียงอย่างมั่นใจ "ไม่อย่างนั้นนายก็คงไม่ขวางฉันไว้" "คุณจงโสด ฉันจีบเธอ มีอะไรไม่เหมาะสมเหรอ? "
หลินซินเหยียนรู้นิสัยของผู้ช่วยที่อยู่กับตัวเองมานาน ถ้าไม่ใช่เกิดเรื่องใหญ่โตอะไร เธอไม่เคร่งเครียดขนาดนี้แน่ ฉินยาไม่รู้ควรพูดยังไง"พี่เข้าไปก็รู้เองค่ะ" หลินซินเหยียนมองหน้าเธอทีนึงแล้วเดินไปทางออฟฟิศใหญ่ หลินซินเหยียนเดินมาถึงที่ประตูแล้วยกมือเคาะ ได้ยินคนข้างในพูดว่าเข้ามา เธอถึงผลักประตูเข้าไป